DÖNÜŞÜM

Eksiliyor insan gün geceye döndükçe

Süregelen bu hayat ve bundan sonrası

Beklerken iki bilinmeyenli bir denklem arasında

Volta attıkça körelen

Köreldikçe umutla bilenen günden güne

Bir bıçak nasıl erirse, öyle

    Bekledikleri neyse bütün bekleyenlerin

    -Sözgelimi demiryolu hikâyecileri

    Tren garında beklediler her gece-

    Bir selam gönderir gibi uzaklara

    Ellerini siper etmiş gözlerine

    Bir zamanlar güldükçe küçülen

    Artık şişkin gözlerinden anlıyorum:

    Beklemek azar azar tükenmektir

    Nasıl ki ateşte unutulur demlik,

    Su biter inceden…