HAM ERVAH MISRALAR

Nereden başlamalı bu şiire

Bu kaçıncı sonuçsuz girişim

Kelam kağıda tutunacaksa bir yerden

Önce kalın harflerle şöyle bir

SELAM yazmalı dedim

Sana gayet kafiyeli bir şiir yazardım yazmasına da

Kafiyeler bana savrukluğumu hatırlatır

Dile kolay bir takvim oldu yazamadıklarım

Her gün için bir yaprak koparıp

Satır aralarında barındıramadığım ham ervah mısraları

Sen sabır diye oku

Takvimlerden haberin vardır

Benimki mühendis kafası biraz

Bir selam yetmez dört duvarı devirmeye

İşin yoksa şimdi bir tablo çizer gibi

Ne varsa dört duvar arsına sığmayan

Adın gibi mesela

Kuşların kanat çırparak söylediği türkü

Bir kucak dolusu bulut koparıp gökten

Biraz gün ışığı birkaç yağmur damlası serpiştir

Titreyen ellerime inan bu fırça ağır gelir

Sana selam vermekle aldığım sorumluluk desem ki

Vermekle almak arsında böylesi bir eşitsizlik

Amerika’dan Afrika’ya hiçbir tarihte görülmemiştir

Belki biraz anlarsın beni

Benimki biraz mühendis kafası

Derim ki mesela elde var şu an selam ve sabır

Yine de lafın lafı açmasını beklerken

Karşı koyamam güzelliğine ilham perisinin;

En çok ‘özlem’ kokmalı ona göre şiir

Bir parantez açarak diyorum ki burada

Başka biri geldiyse aklına bu adam kırılır

Başka bir işe yaradığı yok zaten;

Kumbarasında senden birkaç anı,

Bir de karın doyurmayan birkaç satır

Üşüdüysen parantezi kapatabilirim

Kulakları çınlasın, iyi bilir Hamdi bey bu espriyi

Sen şimdi parmaklıkların ardında

Belki dönmediğine inanırken bazen dünyanın

Ben, olacak iş değil, önümdeki kağıda

Tahin lekeleri dökmekle cebelleşiyorum

Laf lafı açmaya başlayınca yavaştan

Parmaklarımın arasından kayıp gidiyor aklım

Tahmin edersin şiir de kirlendi

Aniden gidip dönmek bilmiyor ya ilham perisi

Sen geliyorsun aklıma, biraz sonra da

Kuşların hep bir ağızdan söylediği türkü

İkinize de çok kırılıyorum günbegün

Bilirsin başka bir işe yaradığım görülmemiştir

Normal bir zamanda olsak

Kırıklarımdan bir araya toplayabildiğim kadarıyla

Bu işin üstesinden elbet gelirim

Fakat normal bir zaman değil bu

Günler fitil ve aylar mum gibi erirken

İki kere ikinin dört edip etmediğini

İşin yoksa düşünedur şimdi

Bu sana şimdilik bir Arkadaş’ın

Kokla açılırsın dediği gökten bir avuç olsun

Unutma ki bu şiir burada bitmedi

Yazamadıklarım duruyor daha masada

Dile kolay bir takvim oldu

Bir ikincisini duvar kabul etmez

Kağıttan uçaklar yapıp ham ervah mısralardan

Uçurduk mu birer birer

Şiir o zaman kendiliğinden biter